بسیاری از جملات روزانه والدین علیرغم تکرار بسیار و یا عادی بودن در نظر
آنها تأثیرات بسیار بدی بر روی فرزندان خواهد داشت و جملات ممنوعهای هستند
که باید از گفتن آنها اجتناب کنیم. با این کلمات و جملات بیشتر آشنا شوید
تا کودک خود را بهتر تربیت کنید.
احتمالاً بارها وسوسه شدهاید که طی کودکتان میتواند کاری را انجام بدهد روش انجام آن را به او یاد بدهید و این جمله را به او بگویید. اما باید بدانیم که کودکان نیاز دارند خودشان یاد بگیرند. اگر اتوماتیک و توسط شما کاری برای آنها انجام شود و یا مسئله حل شود باعث نمیشود که کودک چیزی را یاد بگیرد. دکتر تاوا کلین نویسنده کتاب چگونه کودکان رشد میکنند در این باره میگوید: اینگونه کمککردن شما به کودک یک پیام واضح برای او دارد. اینکه من نمیتوانم انجام دهم و فقط بزرگسالان و کسانی که بزرگتر از من هستند قادر به انجام این کار میباشند. این کار شما در تضاد مستقیم با شکلگیری اعتمادبهنفس کودک است.
احتمالاً اوقاتی پیش میآید که دچار مشکل مالی میشوید. نگاه این است که کودکان را وارد این مسئله مشکل نکنید. دکتر بردکلانتز روانشناس بالینی و نویسنده کتاب دراین باره میگوید: نباید به کودکان اطلاعات زیادی در مورد مسائل مالی و مسائل مربوط به خرج خانه بدهید. کودک نباید درگیر فرآیندی شود که هیچ قدرتی برای تغییر و یا اصلاح آن ندارد. گذاشتن این بار بر روی شانههای کودک میتواند اضطراب و استرس آنها را زیاد کند.
نباید بهگونهای با کودک صحبت کنید که بهکلی از تلاش کردن ناامید شود اما گفتن این جمله متداول و معروف به کودک باعث میشود فشار زیادی روی خودش حس کند. جال فیش نویسنده کتاب ۱۰۱ ویژگی والدین بد میگوید: این جمله به کودک این پیام را میدهد که اگر اشتباه کردهای یعنی بهاندازه کافی تلاش نکردهای. بارها کودکانی را دیدهایم که در حال کلنجار رفتن و درگیری با خود هستند و از خودشان میپرسند چرا نمیتوانم؟ بارها تلاش کردهام و بازهم نمیتوانم.
احتمالاً برای شما نیز پیشآمده است که فرزندتان خانه دوست یا بازیکردن در پارک را رها نمیکند و در این لحظات وسوسه شدهاید که او را با تهدید راضی به ترک آنجا کنید. جملاتی مانند اگر همینالان با من نمیآیی من هم اینجا را ترک میکنم. آلن سروف استاد دانشگاه و روانشناس در مؤسسه مینه سوتا در این باره میگوید انجامدادن این کار باعث کاهش حس امنیت کودک میشود. گفتن این جملات باعث میشود کودک گمان کند شما ممکن است دیگر از آن مراقبت نکنید و یا وظیفه محافظت از او را برعهده نگیرید. ضمن اینکه نفس این تهدید نیز میتواند برای کودک بسیار ترسناک باشد.
کودک در صورت شیطنت زیاد و یا حتی در برخی مواقع کودکان آرام میتوانند شما را تا سر حد جنون برسانند و سروصدای زیادی کنند اما اگر شما بهخاطر انجامدادن کارتان و یا آرامش پیداکردن به آنها بگویید که تنهایم بگذار تأثیر بدی بر روی نحوه تفکر آنها نسبت بهوقت گذرانی با شما خواهد گذاشت. همانطور که دکتر سوزت هدن میگوید: آنها با شنیدن این جمله بهمرور تصور میکنند نباید با شما صحبت کنند و یا کنارتان باشند. گفتن این جمله به کودک در سنین پایین به این نتیجه منتهی خواهد شد که در سنین بالاتر کمتر نزد شما میآیند و کمتر در مورد خود و کارهایشان با شما صحبت میکنند.
ادل کادیوکس روانشناس کودکان در بیمارستان کودکان هلن در این باره میگوید: زمانی که یک جمله منفی را در کنار یک جمله مثبت به کودک خود بگویید کودک بر روی وجه منفی آن تمرکز میکند. تمام اعتمادبهنفس و حس مثبت و نیز تأیید و انگیزهای که به او در جمله مثبت دادهاید بهمحض گفتن کلمه ولی از بین میرود.
مطابق با مطالعه منتشر شده در ژورنال روانشناسی فردی و اجتماعی همه پدر و مادرها دوست دارند فکر کنند که کودکشان باهوش است و داشتن انتظارات از کودکان برای رسیدن به مدارج عالی طبیعی و منجر به بهترشدن عملکرد آنها میشود. اما تأکید زیاد بر روی گرفتن نمرههای خوب و مدارک عالی باعث بدتر شدن وضعیت درسی او خواهد شد.
ریچارد
پترسون معاون مؤسسه آموزشی کیدی میگوید: باید به کودکان اجازه بدهید گریه
کنند و ناامیدی یا احساساتشان را از این طریق بروز دهند. آنها باید
بفهمند انسان میتواند ناراحت، خشمگین، خوشحال یا مواردی مشابه این باشد.
علاوه بر این، وقتی به بزرگترها نمیگوییم بس کن و دیگر گریه نکن چرا باید
به کودک چنین حرفی بزنیم؟
دنیس دنیل متخصص کودک و والد میگوید: اگر بخواهند باید بتوانند! هیچوقت نباید جلوی اوقاتتلخیکردن توسط کودک را بهزور بگیرید. بهجای مقابله، بهترین راه آرام کردن خودتان است. با کنایه و عصبانیت با کودک حرف نزنید. احساسات او را محترم شمرده و آن را به رسمیت بشناسید.
دنیل درباره این جمله میگوید: اگر مجبورید یک حرف را چندین بار و در هر موقعیتی تکرار کنید تا بچه به آن گوش کند باید در راهبرد برقراری ارتباط با کودک تغییر ایجاد کنید. نق زدن فایدهای ندارد. کودکان به شدت در گوشدادن دقیق هستند و به هر حرفی که زده میشود گوش میدهند. بهجای اصرار بیهوده سعی کنید از سوالاتی استفاده کنید که با استفاده از جواب کودک به آنها ریشه عدم توجه او را متوجه شوید.
نباید
از بچهها انتظار داشته باشید مانند بزرگترها رفتار کنند چرا که آنها
بچهاند نه بزرگسال. اگر فرزند رفتار بچهگانه انجام میدهد باید به موقعیت
این رفتار دقت کنید. معمولاً زمانی که کودکان مضطرب، عصبی هستند و یا
ترسیدهاند رفتارهای بچهگانه خود را تکرار میکنند. بهجای خجالتزده کردن
و سرزنش آنها ببینید چه چیزی باعث شده این رفتار را انجام دهند و به
احساساتشان بها دهید.
معمولاً قبل از اینکه شما
این کلمات را بهخاطر کاری که بچهها کردهاند به آنها بگویید خودشان
بهخاطر آن کار احساس بدی داشتهاند. بهجای اینکه بیشتر آنها را میکنید
سعی کنید مسئولیتپذیری در آنها را افزایش دهید.
والدینی که گمان میکنند کودکشان هدیهای از خدا برای روشنکردن چراغ خلقت است معمولاً در روشی دیگرآزارانه او را بهتر از کودکان دیگر میدانند. زمانی که کودکان این صحبت و شبیه به آن را از والدین خود میشنوند فکر میکنند خاصتر و ویژهتر از دیگران هستند. این مسئله به جامعه آسیب میرساند.
گاهی اوقات در هنگام عصبانیت یا ناامیدی از کلمات و جملات تحقیرآمیز برای کودک استفاده میشود اما زمانی که استفاده از این کلمات تحقیرآمیز غیرطبیعی و زیاد شود، کودک هر حرف دیگری را فراموش کرده و نادیده میگیرد و فقط همین کلمه تحقیرآمیز را به یاد خواهد داشت. بریتنی بارترگارسیا روانشناس کودک در بیمارستان کودکان هلن با تأکید بر روی این جمله میگوید: این کلمات نهتنها خود تحسین گری، اعتمادبهنفس و روان کودک را به هم میزند بلکه روابط والدین و فرزند را نیز به هم میزند و باعث میشود دیگر گفتههای شما برای او مهم نباشد