امیدواری به زندگی و رسیدن به اهداف، یکی از مسائل بسیار حائز اهمیت در جامعه و در حوزه تفکر مثبت‌گراست.

با توجه به پیشرفت تکنولوژی و گذر زمان، به تدریج، مشکلات روانی، افسردگی، مصائب و موقعیت‌های تنش‌زای مردم هم بیشتر می‌شود. اما سؤال اینجاست که چه موتور محرکه‌ای وجود دارد که باعث حرکت انسان و تلاش برای رسیدن او به اهداف خود می‌شود؟ به طور مثال؛ انسان‌های متعددی در سراسر جهان وجود دارند که به دلایل متفاوتی شکست خورده‌اند و حتی وضعیت آن‌ها به هشدار رسیده است امّا همچنان به زیست طبیعی خود ادامه می‌دهند و بسیار دیده شده است که برای خود انگیزه و اهداف مختلفی را طرح‌ریزی می‌کنند و با فرمان امیدواری جلو می‌روند و حتی لحظه‌ای متوقف نمی‌شوند.

در مقابل، انسان‌های متفاوتی هم در این جهان زندگی می‌کنند که با وجود این که از لحاظ مالی، فرهنگی، تحصیلی، شغلی و اقتصادی، وضعیت آن‌ها در مقایسه با گروه‌های آسیب‌دیده بهتر است امّا احساس سرخوردگی و بی هدفی می‌کنند و این‌ها نشان می‌دهد که انگیزه، امید، هدف و تلاش برای خواسته‌ها همیشه در گروِ موقعیت‌های خوب نیست. هرچند که این موارد بی‌تأثیر هم نیستند اما افراد می‌توانند با وجود این که دیگران بگویند، نشدنی است امّا خودشان رقم‌زننده اتفاق‌های خوب زندگی شان باشند.

مشکلات موجود، تا حدی بر انسان هایی که امید به زندگی خود را ازدست داده اند، فائق آمده که این افراد با وجود داشتن توانمندی های مختلف، امّا باز هم آن ها را نادیده می گیرند که در این جا وظیفه درمانگر این است که تا حد زیادی مشکلات موجود را برای فرد آسیب دیده کمرنگ تر کند و امید واقعی را به او نشان دهد و اهداف مهمی که رسیدن به آن ها، برای او دست یافتنی است را بازسازی کند.

نکته حائز اهمیت این است که امیدهای مذکور، همان امیدهای درونی خود فرد است و درمانگر نباید هیچ گونه امید واهی را به فرد آسیب دیده بدهد. چرا که درمانگران برای این گونه افراد، انگیزه نمی سازند بلکه همان انگیزه شان که حتی می تواند کم هم باشد را به آن ها نشان می دهند. زیرا انگیزه افراد آسیب دیده تحت تاثیر مشکلات و مسائل اجتماعی موجود پوشیده شده اند و درمانگران با مصاحبه های بالینی، امید و انگیزه های این افراد را برای آن ها نمایان می کنند تا بتوانند حتی سخت ترین مشکلات اجتماعی، فردی و خانوادگی خود را به راحتی حل کنند.

ما در آموختن امید، باید به کودکان نگاه کنیم که هنگام یادگیری راه رفتن، چندین بار زمین می خورند و بلند می شوند و دوباره با امیدی که دارند، از راه رفتن خود دست نمی کِشند و به این کار ادامه می دهند. بنابراین، ما هم باید برای غلبه بر مشکلات، امیدهای زندگیمان را برجسته تر کنیم و در ارتباط با دیگران، توانایی هایمان را بیشتر نشان دهیم و به بیان نقاط مثبت خود بپردازیم و از جملاتی چون "چقدر امروز زیبا شده ای." ، "چقدر خوشحالم که با تو دوست هستم" و... استفاده کنیم.

شماره کارت موسسه خیریه جوادالائمه (ع):

6280-2314-3289-1199

موسسه خیریه جوادالائمه اولین و بزرگترین مرکز نگهداری کودکان بی سرپرست