دهم ربیع الاول حضرت خدیجه (س) به خانه حضرت محمد (ص) می اید تا یار رسول خدا باشد، نخستین زن مسلمان نام گیرد و مادر بانوی دو عالم حضرت فاطمه سلام الله علیها شود، او می خواهد در راه دین اسلام و پیامبر خدا همه مال و ثروتش را تقدیم کند. ۲۵ بهار از عمر پر برکت رسول خدا (ص) می گذشت که با بانوی پاکدامن حجاز حضرت خدیجه (س) پیمان زندگی مشترک را امضا می کند.

ابوطالب در مراسم ازدواج پیامبر اسلام و خدیجه که در حضور خویلد (پدر خدیجه) و عمرو بن اسد (عموی خدیجه) برگزار شد، خطبه ازدواج را چنین خواند: (سپاس پروردگار کعبه؛ او که ما را از نسل ابراهیم و فرزندان اسماعیل قرار داد و در حرم امن خود ساکن ساخت. او ما را حاکمان خود قرار داد و به سرزمینی که در ان هستیم، برکت بخشید. فرزند برادر من (محمد بن عبدالله) کسی است که هیچ مردی از قریش همسان و همسنگ او نیست، از همگان برتر است و در بین افریدگان خداوند همتایی ندارد. او اگر چه مال و دارایی چندانی ندارد، ولی مال همچون سایه ای گذرا و نابود شونده است. انچه مهم است این است که او به خدیجه اشتیاق دارد و خدیجه نیز به او مشتاق است. پس او را به ازدواج محمد در اورید و مهریه او بر عهده من است؛ هر مقدار و هر وقت که درخواست کنید تقدیم تان می کنم و سوگند به پروردگار این خانه (کعبه) که محمد (از نعمت های خداوند) بهره ای فراوان دارد؛ دین او همه جا گسترده شده و بینش (نظر) او کامل و بدون عیب است.) (بحارالانوار، ج ۱۶، ص ۵ --- مناقب ال ابیطالب الصحیح من سیره النبی، ج ۲، ص ۱۱۰)

پیامبر (ص) ۱۵ سال قبل از هجرت با حضرت خدیجه کبری (س) ازدواج کردند.

در احادیث منابع شیعه و اهل سنت امده است که حضرت خدیجه (س) بنت خویلد بن اسد، در دانش و اطلاع به کتب زمان خود معروف بوده است. او از زنان قریش بوده و علاوه بر کثرت اموال و املاک، به عقل و کیاست نیز بر دیگران برتری داشت و در ان زمان او را (طاهره)، (مبارکه)، (سیده نسوان) و (ملکه بطحاء) می نامیدند.

او از کسانی بود که انتظار قدوم پیامبر (ص) را می کشید و همیشه از علمای ان زمان نبوت ان حضرت را جویا می شدند. برخی سن و سال حضرت خدیجه (س)، ان بانوی هوشمند و پاک را ۲۶ و ۲۸ سال نوشته اند، اما مشهورترین دیدگاه، همان است که ایشان به هنگام ازدواج با پیامبر ۴۰ بهار از عمرش می گذشت که البته برخی بر ان هستند که (حضرت خدیجه (س)) پیش از پیمان زندگی مشترگ با پیامبر دوبار ازدواج کرده و همسرانش از دنیا رفته بودند و برخی نیز بر این اندیشه اند که او تا زمان ازدواج با پیامبر (ص) ازدواج نکرده بود.

این روایت های ازدواج های قبلی حضرت خدیجه با توجه به شان و جایگاه ایشان به لحاظ مرتبت، خاندان و کمالات ایشان چندان صحیح و متناسب به نظر نمی اید.

تحقیقی درباره ازدواج های حضرت خدیجه با توجه به منابع تاریخی این امر را اشکار می کند: بنابر بعضی روایات تاریخی، خدیجه پیش از پیامبر دو بار ازدواج کرده بود: یک بار با عقیق بن عایذ بن عبدالله مخزومی و بار دیگر با ابوهاله تمیمی، و از هر کدام فرزندانی داشته است؛ و نیز نقل کرده اند: عایشه تنها همسر باکرهپیامبر بوده است، اما در برخی روایات دیگر، چنین امده که خدیجه زمانی که به همسری پیامبر در امد، دختری باکره و شوهر ناکرده بود؛ و نیز روایت شده است: تعدادی از سران و بزرگان قریش مانند عقبه بن ابی معیط، ابوسفیان، ابوجهل خواهان ازدواج با خدیجه بوده اند، ولی او نمی پذیرفته است. این نشان دهنده ان است که خدیجه با چنین موقعیتی در بین اعراب، هیچ گاه تن به ازدواج با دو نفر همانند عقیق مخزومی و ابوهاله تمیمی (که چندان موقعیتی در میان عرب ها نداشته اند) نمی داده است. از طرف دیگر، در تاریخ، برای خدیجه دو فرزند به نام حارث و هند از شوهرش، ابوهاله، ذکر شده است. حارث در اوایل دعوت علنی اسلام، شهید شد (حتی برخی او را نخستین شهید اسلام نامیده اند. ) و هند همان است که او را در روایات شیعی نیز دایی امام حسن و امام حسین علیهما السلام می نامند. با این حال احتمال دارد هند فرزند هاله (خواهر خدیجه) باشد که پس از مرگ هاله، نزد خدیجه و در دامان محمد پرورش یافته باشد. (بحارالانوار، ج ۱۶، ص ۲۲ الصحیح من سیره النبی ج ۲، ص ۱۰۸ و ۱۲۱ تا ۱۲۶)

مهر و علاقه خدیجه (س) به پیامبر (ص) و مقام معنوی ایشان سبب این ازدواج بود؛ مهری که بر محور ارزش های پاک انسانی استوار بود، به طوری که در زمان خواستگاری از مهر نبوت سوال کرد که نشان دهنده علم و محبت ایشان نسبت به ال محمد (ص) است.  تجربه موفقی که پیامبر (ص) در تجارت از خود نشان داد، همچنین اعتبار و درستی او، باعث شد توجه خدیجه (س) به او جلب شود.  حضرت خدیجه (س) ۲۴ سال و یک ماه با پیامبر (ص) زندگی کرد، و تا ان حضرت زنده بود، پیامبر (ص) همسر دیگری اختیار نکرد.  همچنین حضرت خدیجه (س) جمیع اموال خود را به پیامبر (ص) واگذار کرد.

شمه ای از فضایل حضرت خدیجه (س)

از احادیث مشهور میان شیعه و اهل سنت این حدیث است که پیغمبر (ص) فرمود: از مردان گروه زیادی به کمال رسیدند و از میان زنان فقط ۴ زن به کمال رسیدند: اسیه دختر مزاحم، زن فرعون، مریم دختر عمران، خدیجه دختر خویلد و فاطمه دختر محمد؛ و در حدیث دیگری فرمودند: خدای عز و جل از زنان عالم چهار زن را برگزید: مریم، اسیه، خدیجه و فاطمه؛ و در تفسیر عیاشی از امام باقر (ع) از رسول خدا (ص) روایت شده که فرمودند: در شب معراج، چون بازگشتم از جبرییل پرسیدم: ای جبرییل ایا حاجتی داری؟ گفت: حاجت من ان است که خدیجه را از طرف خدای تعالی و از جانب من سلام برسانی؛ و در کشف الغمه از علی (ع) روایت کرده که روزی رسول خدا (ص) در پیش زنان خود بود و در این هنگام نام خدیجه برده شد ان حضرت گریست، عایشه گفت: این چه گریه است که برای پیرزنی از بنی اسد می کنی؟ حضرت با ناراحتی فرمودند: او هنگامی مرا تصدیق کرد که شما تکذیبم کردید، و به من ایمان اورد وقتی که شما به من کافر بودید و برای من فرزند زایید که شما عقیم ماندید. عایشه گوید: از ان پس هرگاه می خواستم به نزد رسول خدا (ص) تقرب جویم به وسیله نام خدیجه تقرب می جستم؛ و ابن هشام در کتاب سیره از عبد الله بن جعفر بن ابیطالب روایت کرده که رسول خدا (ص) فرمود: من مامور شدم تا خدیجه را به خانه ای از در و لولو در بهشت بشارت دهم.